Ποστερ

To που βρίσκετε δεν το έβαλα διότι απλά δεν μου είπαν . Γαμάτοι ;;;;

Ερασιτεχνική αρθρογραφία

Σήμερα είπα να γράψω για την ερασιτεχνική δημοσιογραφία . Προσωπικά πιστεύω πως είναι η πιο ρεαλιστική ενημέρωση αφού αυτός που ασχολείται με αυτό το πράγμα το κάνει καθαρά για την καύλα του - επειδή το γουστάρει ! Ας πούμε μερικά πραγματάκια για αυτό ας πούμε το...χόμπι .

Η ερασιτεχνική αρθρογραφία είναι η ενημέρωση μέσα από διάφορα μέσα π.χ. μέσα από τα blog . Μπορεί να αποτελείτε από μια ομάδα ατόμων , αλλά και ο καθένας μόνος του .

Ένας ανεξάρτητος αρθογράφος δεν γράφει συμβιβάζεται με αυτά που θέλουν να ακούσουν κάποιοι ή υπό την πίεση κάποιου αφεντικού . Γράφει τα πράγματα έτσι ακριβώς όπως τα βλέπει αυτός .

Ένας ανεξάρτητος αρθογράφος γράφει με πάθος και όχι υπό τον φόβο και την πίεση της απόλυσης .

Επίσης , ο ανεξάρτητος αρθρογράφος δεν έχει ωράριο . Γράφει όποτε έχει να γράψει κάτι ουσιαστικό , κάτι που τον απασχολεί , του αρέσει κοκ.

Αυτά που χρειάζεται ένας αρθρογράφος είναι μια φωτογραφική μηχανή , έναν στυλό ή μολυβή , ένα μπλοκάκι για να σημειώνει διάφορα γεγονότα που είδε οπουδήποτε , έναν υπολογιστή και φυσικά την τρέλα και την πόρωση για όλη την φάση .

Βρήκανε την λύση για την οικονομία και την αιτία της οικονομικής κρίσης ! Βρε δε πα ' να....

Την πρωτοβουλία του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ πρ. ΥΠ.Ε.Ε) για την σύσταση Τμήματος Προστασίας Διανοητικής Ιδιοκτησίας με το οποίο στοχεύει στην πάταξη του φορολογικού εγκλήματος που συνδέεται με την προσβολή των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, χαιρετίζει η εταιρία Business Software Alliance (BSA).

Σύμφωνα με το νέο φορολογικό νόμο3842/10, το Τμήμα Προστασίας Διανοητικής Ιδιοκτησίας θα είναι αρμόδιο για τη συλλογή, ανάλυση και αξιολόγηση στοιχείων από βάσεις δεδομένων και λοιπές πηγές πληροφοριών καθώς και για τη διενέργεια επιτόπιων ελέγχων και ερευνών προς εντοπισμό, αποκάλυψη και καταπολέμηση οικονομικών εγκλημάτων που σχετίζονται με την πνευματική ιδιοκτησία, όπως η χρήση μη αδειοδοτημένων προγραμμάτων Η/Υ.

Επίσης, βάσει του ισχύοντος νόμου 3524/2007, όπου πραγματοποιείται έλεγχος και διαπιστώνεται χρήση μη αδειοδοτημένου λογισμικού θα επιβάλλεται διοικητικό πρόστιμο 1.000 Ευρώ για κάθε μη αδειοδοτημένο πρόγραμμα.

Παραδείγματος χάριν, μια επιχείρηση που διαθέτει συνολικά οκτώ Η/Υ των οποίων τα προγράμματα λογισμικού είναι πειρατικά (δεν διαθέτουν νόμιμη άδεια χρήσης), θα κληθεί να πληρώσει συνολικό πρόστιμο8.000 ευρώ. Εάν ο κάθε Η/Υ διαθέτει περισσότερα από ένα πειρατικά προγράμματα, το πρόστιμο μπορεί να διπλασιαστεί ή ακόμα και να πενταπλασιαστεί.

Η νομικός σύμβουλος της BSA στην Ελλάδα, Αρχοντoύλα Παπαπαναγιώτου, τονίζει πως "είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη για την εφαρμογή των νόμων περί πνευματικής ιδιοκτησίας ώστε η Ελλάδα να μπορέσει μειώσει το ποσοστό πειρατείας που έχει φθάσει στο 58% και μας κατατάσσει στην τρίτη υψηλότερη θέση στην ΕΕ".

"Εάν τα νέα φορολογικά μέτρα εφαρμοστούν με συνέπεια από τις αρχές και η Ελλάδα καταφέρει να μειώσει το ποσοστό πειρατείας κατά 10% σε τέσσερα χρόνια, εκτιμάται πως θα δημιουργηθούν περισσότερες από 1.000 νέες θέσεις εργασίας, θα ενισχυθεί το ΑΕΠ κατά €261 εκ. και θα προστεθούν επιπλέον €88 εκ σε φορολογικά έσοδα χωρίς να υπολογίζονται οι επιπλέον εισπράξεις από την επιβολή του διοικητικού προστίμου", προσθέτει.

ΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΜΕ ΠΕΙΡΑΤΙΚΑ KAI AΦΟΥ ΜΑΣ ΚΛΕΒΕΤΕ ΣΑΣ ΚΛΕΒΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ !

ΡΟΔΟΣ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ !!!!

Επιτέλους Ρόδο ! Μετά απο έναν χρόνο στον Βορρά (Θεσσαλονίκη) γυρνάω σπίτι !!! χοχο...

Σπιτικό φαγητό , ποτά , ξενύχτια , παρέες κι άλλα ! Το καλοκαίρι τώρα ξεκινάει παιδιάααα !!

ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΦΑΩ ΓΚΟΥΝΤΙΣ χαχα!

Κατέθεσε μήνυση εναντίον του.. Κυρίου!

Μήνυση κατά του ίδιου του Θεού υπέβαλε ένας Ρουμάνος, κατηγορώντας τον ότι δεν απάντησε στις παρακλήσεις του.

Ο 40χρονος που εκτίει ποινή 20ετούς κάθειρξης για ανθρωποκτονία, υπέβαλε μήνυση κατά του «ονομαζόμενου Θεού, που κατοικεί στους ουρανούς και εκπροσωπείται στη Ρουμανία από την Ορθόδοξη Εκκλησία», κατηγορώντας τον για «αισχροκέρδεια» «κατάχρηση της εμπιστοσύνης» και «διαφθορά».

Όπως δήλωσε: «κατά τη βάπτισή μου, έκανα ένα συμβόλαιο με τον κατηγορούμενο προκειμένου να λυτρωθώ από το κακό. Έως σήμερα, ο τελευταίος δεν τίμησε αυτό το συμβόλαιο, αν και είχε λάβει από εμένα διάφορα καλά και αρκετές προσευχές».

Η εισαγγελία ωστόσο απέρριψε τη μήνυσή του, εκτιμώντας ότι ο «Θεός δεν υπόκειται στο Δίκαιο και δεν έχει διεύθυνση».

Το φαινόμενο εμπλοκής του Θεού σε δικαστικές υποθέσεις και συγκεκριμένα σε μηνύσεις δεν το συναντάμε για πρώτη φορά καθώς το 2007, ο γερουσιαστής της Νεμπράσκα, Ernie Chambers υπέβαλλε μήνυση εναντίον του Θεού , κάτι που δεν κατάφερε να γίνει αποδεκτό εξαιτίας της απαλλαγής του Θεού λόγω "άγνωστης κατοικίας".

Ο γερουσιαστής Chambers είχε υποβάλλει τη μήνυση το 2007 ζητώντας ασφαλιστικά μέτρα εναντίον του Θεού για το λόγο ότι «έκανε και εξακολουθεί να κάνει τρομοκρατικές απειλές ότι θα βλάψει αμέτρητους ανθρώπους». Μεταξύ αυτών βρίσκονται και οι πολίτες της Νεμπράσκα και στο όνομα τους ο γερουσιαστής είχε καταθέσει τη μήνυση.

Ο γερουσιαστής και ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα υποστηρίζει ότι ο Θεός έχει προκαλέσει «τρομερές πλημμύρες, σεισμούς, τρομακτικούς τυφώνες, λοιμούς, πείνα, ξηρασίες, γενοκτονίες, γενετικά ελαττώματα» και πολλά άλλα δεινά μέσα στα οποία βρίσκονται ακόμη «καταστροφές που έχουν ως αποτέλεσμα εκατομμύρια θανάτους και την τρομοκράτηση εκατομμυρίων κατοίκων της γης μεταξύ αυτών αθώων παιδιών και ανήμπορών γερόντων χωρίς έλεος και χωρίς διακρίσεις». Ο ίδιος επικρίνει επίσης το Θεό γιατί για τα εγκλήματα του δεν έχει δείξει «ούτε συμπόνια ούτε μεταμέλεια».

Ο δικαστής Marlon Polk ο οποίος χρειάστηκε να αποφανθεί για τη μήνυση πάντως, αποφάσισε ότι εφόσον ο κατηγορούμενος δεν έχει συγκεκριμένη διεύθυνση δεν μπορεί να του κοινοποιηθεί η μήνυση του Chambers. O ενάγων όμως είχε επιχείρημα για να αντικρούσει το δικαστή, λέγοντας ότι ο Θεός γνωρίζει τα πάντα, άρα θα γνωρίζει και για τη μήνυση που του έχει ασκηθεί.

Ο Chambers υποστήριξε ότι αφού το δικαστήριο δέχθηκε την ύπαρξη του Θεού ως μηνυόμενου, αποδέχεται και τα χαρακτηριστικά του Θεού, ένα εκ των οποίων είναι ότι «γνωρίζει τα πάντα». «Αφού ο Θεός γνωρίζει τα πάντα, θα πρέπει να ξέρει και για τη μήνυση» είπε ο Chambers, που άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να ασκήσει έφεση.

Ο Chambers που έχει υπηρετήσει στην πολιτεία της Νεμπράσκα για 38 χρόνια έχει δηλώσει πως υπέβαλλε μήνυση κατά του Θεού για να δείξει ότι «οποιοσδήποτε μπορεί να στραφεί δικαστικά εναντίον οποιουδήποτε – ακόμα και του Θεού».

Πηγή: stifora.gr

T.X.C-Το Ξόδι(video clip).

Ένα κείμενο στα αγγλικά για το : Street Art !

Street art is any art developed in public spaces — that is, "in the streets" — though the term usually refers to unsanctioned art, as opposed to government sponsored initiatives. The term can include traditional graffiti artwork, stencil graffiti, sticker art, wheatpasting and street poster art, video projection, art intervention, guerrilla art, flash mobbing and street installations. Typically, the termstreet art or the more specific post-graffiti is used to distinguish contemporary public-space artwork from territorial graffiti, vandalism, and corporate art.
Artists have challenged art by situating it in non-art contexts. ‘Street’ artists do not aspire to change the definition of an artwork, but rather to question the existing environment with its own language. They attempt to have their work communicate with everyday people about socially relevant themes in ways that are informed by esthetic values without being imprisoned by them.[1] John Feknerdefines street art as “all art on the street that’s not graffiti.”[2]
The motivations and objectives that drive street artists are as varied as the artists themselves. There is a strong current of activism and subversion in urban art. Street art can be a powerful platform for reaching the public, and frequent themes include adbusting, subvertising and other culture jamming, the abolishment of private property and reclaiming the streets. Other street artists simply see urban space as an untapped format for personal artwork, while others may appreciate the challenges and risks that are associated with installing illicit artwork in public places. However the universal theme in most, if not all street art, is that adapting visual artwork into a format which utilizes public space, allows artists who may otherwise feel disenfranchised, to reach a much broader audience than traditional artwork and galleries normally allow.

9 External links
[edit]Techniques
Whereas traditional graffiti artists have primarily used free-hand aerosol paints to produce their works,[3] "street art" encompasses many other media and techniques, including: LED art, mosaic tiling,murals, stencil art, sticker art, street installations, wheatpasting, woodblocking, video projection, and yarn bombing.
Traditional graffiti also has increasingly been adopted as a method for advertising; its trajectory has even in some cases led its artists to work on contract as graphic artists for corporations.[4]Nevertheless, street art is a label often adopted by artists who wish to keep their work unaffiliated and strongly political. Street artists are those whose work is still largely done without official approval in public areas.
For these reasons street art is sometimes considered "post-graffiti" and sometimes even "neo-graffiti."[5] Street art can be found around the world and street artists often travel to other countries foreign to them so they can spread their designs.
[edit]Street artists
Street artists such as Above, Jef Aérosol, Banksy, Mat Benote, BLU, Cartrain, Ces53, D*Face, Ellis Gallagher, Tod Hanson, Neck Face, Os Gemeos, Swoon, Twist, and 108, have earned international attention for their work and have shown their works in museums or galleries as well as on the street. It is also not uncommon for street artists to achieve commercial success (e.g., Ash,Shepard Fairey, Ron English, Faile, Mr. Brainwash and WK Interact),[6] doing graphics for other companies or starting their own merchandising lines. Other pioneers of street art who have completely discontinued street art (e.g., Richard Hambleton and members of AVANT) have also successfully pursued their contemporary art careers in galleries and museums.
In 1981, Washington Project for the Arts held an exhibition entitled Street Art, which included John Fekner, Fab Five Freddy and Lee Quinones working directly on the streets.[7] Fekner, a pioneer inurban art, is included in Cedar Lewisohn’s book Street Art: The Graffiti Revolution, which accompanied the 2008 Street Art exhibition at the Tate Modern in England, of which Lewisohn was the curator.
The 1990 book Soho Walls – Beyond Graffiti by David Robinson[8] documents the paradigm shift in New York from the text-based precedents established by graffiti artists toward art in the streets such as the shadow figures by Richard Hambleton and the group of five young New York artists working collectively under the moniker AVANT.[9]

Kako paidi - Steve (Giants) feat. Euthimis

Προπαγάνδα

Λίγα λόγια για την Προπαγάνδα ! Διότι και απο τα blog προπαγάνδα γίνεται ας γνωρίσουμε τι είναι...

Προπαγάνδα είναι η παρουσίαση ενός μηνύματος με έναν συγκεκριμένο τρόπο ώστε να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς. Ετυμολογικά, προπαγάνδα σημαίνει «διάδοση μίας φιλοσοφίας ή άποψης». Ιστορικά, ο όρος χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον εντός πολιτικού συγκειμένου και ιδιαίτερα αναφορικά με συγκεκριμένες κινήσεις που προωθούνται από κυβερνήσεις ή πολιτικές ομάδες. Το προπαγανδιστικό μήνυμα διαφέρει από την γενικότερη διαφήμιση στο ότι περιέχει τρανταχτές και επιτηδευμένες ψευδολογίες ή/και παραλείπει τέτοιον όγκο αληθειών/γεγονότων σχετικών με το θέμα που καθίσταται έντονα παροδηγητικό.

Σκοπός της προπαγάνδας
Σκοπός της προπαγάνδας είναι να αλλάξει δραστικά τις απόψεις των άλλων αντί απλώς να μεταδώσει γεγονότα. Για παράδειγμα, η προπαγάνδα μπορεί να επιστρατευτεί προκειμένου να προϊδεάσει θετικά ή αρνητικά σε σχέση με κάποια ιδεολογική θέση, αντί να παρουσιάσει την ίδια την θέση. Η προπαγάνδα διαφοροποιείται από την «κανονική» επικοινωνία, επειδή επιδιώκει να διαμορφώσει απόψεις με έμμεσες και συχνά δόλιες μεθόδους. Για παράδειγμα, η προπαγάνδα συχνά μεταδίδεται με τέτοιον τρόπο ώστε να προκαλεί ισχυρά συναισθήματα και αυτό το κάνει κυρίως με το να υπονοεί παράλογες (μη ενορατικές) σχέσεις μεταξύ ιδεών.
Η επίκληση στο συναίσθημα είναι ίσως η πιο απροκάλυπτη μέθοδος προπαγάνδας, αφού υπάρχουν πολλές άλλες μέθοδοι, λιγότερο φανερές και μάλιστα δόλιες. Για παράδειγμα, η προπαγάνδα μπορεί να διαδίδεται έμμεσα. Μπορεί να μεταδίδεται ως εύλογη προκατάληψη εντός μιάς φαινομενικά ισορροπημένης και δίκαιης δημόσιας συζήτησης ή επιχειρηματολογίας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί ακόμη καλύτερα σε συνδυασμό με την μέθοδο μετάδοσης ειδήσεων των μέσων μαζικής επικοινωνίας.
Ιδού ένα υποθετικό παράδειγμα όπου υποτίθεται ότι αντιπαρατίθενται αντίθετες απόψεις: το γεράκι λέει: «Πρέπει να παραμείνουμε στην πορεία μας»· και το περιστέρι απαντά: «Ο πόλεμος απέβη καταστροφικός και απέτυχε». Τότε το γεράκι αποκρίνεται: «Στον πόλεμο τα πράγματα σπάνια πηγαίνουν ομαλά, και δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε ένα κώλυμα να μειώνει την αποφασιστικότητά μας». Τότε το περιστέρι ανταπαντά: «Τα κωλύματα είναι κωλύματα και οι αποτυχίες είναι αποτυχίες». Όπως φαίνεται από το παράδειγμα, πουθενά δεν εξετάζεται το αν ο πόλεμος είναι τελικά νόμιμος και θεμιτός. Λακωνικά, συνοπτικά και απλουστευτικά σχόλια ονομάζονται sound bites. Όταν σε έναν δημόσιο διάλογο (που να αφορά ένα ζήτημα υπό επιχειρηματολογία που πράγματι να χρήζει διαλόγου) οι συνδιαλεγόμενοι εκφέρουν επιχειρήματά που πηγάζουν από τις ίδιες βασικές προϋποθέσεις, αλλά δίνουν την εντύπωση ότι πρεσβεύουν αντίθετες απόψεις, τότε ο διάλογος εμμέσως κατηχεί αυτές τις προκαταλήψεις ως απρόσβλητες αλήθειες, καθιστώντας τις κοινώς αποδεκτά δεδομένα για το εν λόγω ζήτημα.
Η μέθοδος της προπαγάντας είναι επίσης βασική όσον αφορά και το τι θα σημαίνει «προπαγάνδα» σε κάθε περίπτωση. Ένα μήνυμα δεν πρέπει να είναι απαραιτήτως ψευδές για να αποτελεί προπαγάνδα. Στην πραγματικότητα, τα μηνύματα της σύγχρονης προπαγάνδας δεν είναι κραυγαλέα ψευδή. Ωστόσο, ακόμη και αν το μήνυμα μεταδίδει μόνον «αληθείς» πληροφορίες, αυτές συνήθως περιέχουν φατριακούς προϊδεασμούς και δεν εκθέτουν το μήνυμα με πλήρη και ισορροπημένο τρόπο. Ένα επιπρόσθετο χαρακτηριστικό της προπαγάνδας είναι ό μεγάλος όγκος της. Δηλαδή, ένας προπαγανδιστής μπορεί να προσπαθήσει να επηρεάσει τις γνώμες με το να κάνει το μήνυμά του να ακουστέι σε όσο περισσότερα μέρη γίνεται και όσο πιο συχνά γίνεται. Σκοπός αυτής της προσέγγισης είναι (α) να ενισχύσει τις ιδέες του μέσω επανάληψης και (β) να καταπνίξει όλες τις εναλλακτικές ιδέες.
Στα ελληνικά, η λέξη «προπαγάνδα» φέρει έντονα αρνητική (καθώς και πολιτική) χροιά, μολονότι αυτό δεν ίσχυε πάντοτε.
[Επεξεργασία] Είδη προπαγάνδας
Το modus operandi της προπαγάνδας είναι παρόμοιο με αυτό της διαφήμισης. Για την ακρίβεια, η διαφήμιση μπορεί και να οριστεί ως προπαγάνδα υπέρ κάποιου συγκεκριμένου προϊόντος. Η λεξη προπαγάνδα αφορά κυρίως πολιτικούς ή εθνικιστικούς σκοπούς και την προώθηση αντιστοίχων ιδεών. Η προπαγάνδα σχετίζεται επίσης με εκστρατείες πληροφόρησης από μέρους των κυβερνήσεων, οι οποίες στοχεύουν στην προώθηση ή στην αποθάρρυνση συγκεκριμένων πρακτικών (βλέπε χρήση ζωνών ασφαλείας, κάπνισμα, κλπ). Ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις, ο χαρακτήρας της προπαγάνδας παραμένει πολιτικός. Η προπαγάνδα μπορεί να λαμβάνει χώρα με φυλλάδια, αφίσες, μέσω τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών ή και άλλων μέσων.
Εντός στενότερων σημειολογικών πλαισίων, ως προπαγάνδα εννοείται ένα σύνολο πληροφοριών οι οποίες είναι επίτηδες παροδηγητικές ή ψευδείς, προκειμένου να υποστηρίξουν πολιτικές σκοπιμότητες ή να προστατεύσουν τα συμφέροντα αυτών που κατέχουν την εξουσία. Ο προπαγανδιστής επιδιώκει να μεταλλάξει τον τρόπο με τον οποίο το ευρύ κοινό αντιλαμβάνεται ένα ζήτημα ή μία ορισμένη κατάσταση, ώστε οι αντιδράσεις και οι προσδοκίες του να εξυπηρετούν πλέον τα συμφέροντα της οντότητας που αντιπροσωπεύει ο προπαγανδιστής. Ως τέτοια, η προπαγάνδα συνάδει με την λογοκρισία, η οποία επιτυγχάνει τον ίδιο στόχο με την διαφορά ότι δεν επιδιώκει να γεμίσει την διάνοια του κοινού με «εγκεκριμένες» πληροφορίες, αλλά εμποδίζει την μετάδοση αντιμαχόμενων ιδεολογιών. Αυτό που ξεχωρίζει την προπαγάνδα από άλλες μορφές συνηγορίας είναι ότι ο προπαγανδιστής είναι πρόθυμος να αλλάξει την άποψη του κοινού μέσω σύγχυσης και εξαπάτησης και όχι μέσω πειθούς και κατανόησης. Επιπλέον, οι ηγέτες κάποιας οργάνωσης μπορεί να γνωρίζουν ότι οι πληροφορίες είναι μονόπλευρες ή αναληθείς αλλά αυτό ίσως δεν ισχύει για τα μέλη της οργάνωσης που συμμετέχουν στην διάδοση της προπαγάνδας.
Σε ό,τι αφορά τις θρησκευτικές αποχρώσεις του, ο όρος «προπαγάνδα» χρησιμοποιείται ευρέως σε διαξιφισμούς αναφορικά με νέα θρησκευτικά κινήματα τόσο από τους υπερασπιστές όσο και από τους διώκτες τους. Οι τελευταίοι τα αποκαλούν σέκτες/αιρέσεις. Οι ακτιβιστές των αντισεκταριάνιστικών/αντιαιρετικών κινημάτων κατηγορούν τους ηγέτες των θεωρούμενων αιρέσεων ότι χρησιμοποιούν προπαγάνδα προκειμένου να προσυλητίσουν οπαδούς. Κάποιοι κοινωνιολόγοι, όπως ο Τζέφρι Χάντεν και οι επιστήμονες της CESNUR κατηγορούν το αντι-αιρετικό κίνημα, καθώς και τα πρώην μελή αποκαλούμενων αιρέσεων, τα οποία έγιναν στεντόρειοι κριτικοί τους, ότι οι κατηγορίες τους στερούνται βάσης.[1], [2]
[Επεξεργασία] Τεχνικές διάδοσης προπαγάνδας
Τυπικά για τη διάδοση προπαγανδιστικών μυνημάτων χρησιμοποιούνται ειδησεογραφικά πρακτορεία, κυβερνητικές δηλώσεις και αναφορές, ιστορικές αναθεωρήσεις, junk science, βιβλία, φυλλάδια, προπαγανδιστικές ταινίες, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση και αφίσες. Στην περίπτωση των μέσων μαζικής ενημέρωσης προπαγανδιστικά μηνύματα μπορούν να διαδοθούν μέσω ειδήσεων, ενημερωτικών αλλά και άλλων εκπομπών, καθώς και διαφημιστικών μηνυμάτων.